- сунба
- [سنبه]милаи оҳанине, ки бо он чизеро сӯрох кунанд ё милаи милтиқро тоза кунанд; милтиқи сунбагӣ милтиқи қадимаи даҳанпур, ки борутро бо сунба ҷо мекарданд; сунба задан бо сунба тоза кардани мили камон, тӯп ва ғ.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.